ANTWERP CLASSIC SALON

De eerste E-Types kregen de traditionele XK6 3,8 liter 6-cylinder in lijn motor die zijn kwaliteiten had bewezen in o.a. de Jaguar XK150S. Deze motor had een vermogen van 265 pk, die de E-Type een topsnelheid gaf van 241 km/u en van 0 tot 60 mph (97 km/u) liet accelereren in minder dan 7 seconden. In 1964 kreeg de E-Type een 4,2 liter 6-cylinder motor met evenveel pk en prestaties maar met een hoger koppel.

Van de E-Type Serie 1 werden in totaal 38.419 exemplaren gebouwd, waarvan 15.442 coupés, 17.378 roadsters en 5.599 coupés 2+2.

Op basis van de Jaguar E-Type Serie 1 ontwikkelde men ook een “Lightweight”-versie, bedoeld als vervolg op de roemrijke D-Type. Er werden – op basis van de roadster – amper een 12-tal exemplaren van het 18 initieel voorziene aantal gebouwd, waarvan er nu nog slechts een paar overblijven. Ondanks hun 300 pk sterke 3,8 liter motor met aluminium blok braken zij sportief geen potten: in tegenstelling tot hun C-Type en D-Type voorgangers bleven hun resultaten in uithoudingswedstrijden als Le Mans en Sebring aan de zwakke kant. Enkel in kleinere races – met de auto veelal in handen van privé-teams – waren zij redelijk succesvol.

Nog exclusiever is wellicht de Low Drag Coupé uit 1962 by Lindner/Nöcker. Dit is een nog verbeterde versie van 1 van de 12 Lightweights. De enige testwagen werd voltooid in 1962 en vertoeft nu in een privécollectie.

In 2014 had Jaguar Heritage het plan om de 6 overblijvende “Light weights” te bouwen, volgens de dezelfde specificaties als de originele 12 uit 1963 en met de 6 ongebruikte chassisnummers.

Series 2 (1968-1971)

De Series 2 van de Jaguar E-Type onderging weinig wijzigingen t.o.v. de Series 1. Uiterlijk is hij vooral herkenbaar aan het ontbreken van de glazen koplampkappen, de grotere richtingaanwijzers vooraan en de onder de vernieuwde achterbumper geplaatste achterlichten. De voorste grille werd groter om – in combinatie met 2 elektrische ventilatoren – de koelcapaciteit van de motor te verhogen.

Ook motorisch wijzigde er amper iets. Voor de Amerikaanse markt werden de traditionele SU-carburatoren vervangen door twee Strombergs waardoor het vermogen en het koppel ietwat werden verlaagd.

Van de Series 2 werden 18.809 exemplaren gebouwd.

Series 3 (1971-1974)

De Jaguar E-Type onderging zijn meest ingrijpende wijziging bij de lancering van de Series 3 in 1971. De typische 6-cylinder lijnmotor werd vervangen door een imposante 5,3 liter V12-motor. Dankzij 4 Zenith-carburators ontwikkelde hij 272 pk. De Jaguar E-Type was voortaan ook met een automatische versnellingsbak leverbaar. Stuurbekrachtiging was nu ook standaard.

Qua koetswerk werd enkel nog de FHC Coupé 2+2 en de OTS Roadster geproduceerd.

Typische kenmerken voor de Series 3 zijn: de grote grille met gekruiste lamellen, de uitlopende wielkasten, bredere banden, 4 uitlaatpijpen en uiteraard de V12-badge op de achterkant. De grote en hoge voorruit van de Jaguar E-Type Series 3 in de Coupé-uitvoering werd niet door iedereen gesmaakt. Ook de voor de US-markt aangebrachte bumperaanpassingen en de extra knipperlichten op de flanken gaven de wagen niet meteen een mooiere look.

Van de Jaguar E-Type Series 3 werden 15.287 exemplaren gebouwd. In juni 1974 rolde de laatste Jaguar E-Type – een OTS Roadster – van de productielijn.